Long Day's Journey into Night

In een verregaande meertalige adaptatie, en in de uitgepuurde stijl die Zuidpool eigen is, drijft ‘Long Day’s Journey into Night’ op taal, monumentaal minimalisme en ijzersterke acteerprestaties. 

Wat gebeurt er met ons, als ons leven een illusie blijkt te zijn? Wat als we niet meer weten waar we thuishoren? Wat als het lijkt alsof we langzaam verdwijnen in de mist? Als geesten… Dit aangrijpende autobiografische meesterwerk van de Amerikaanse Nobelprijswinnaar Eugene O’Neill beschrijft één dag uit het leven van het toxische gezin Tyrone. De vader is een verbitterd, alcohol verslindend acteur aan het einde van zijn carrière, de moeder een grillige en onvoorspelbare vrouw met een morfineverslaving, de oudste zoon een gefnuikt acteur met een beestachtig cynische levensstijl en de jongste een hoogsensitieve dichter met een - waarschijnlijk terminale - longaandoening.

In messcherpe dialogen probeert elk van hen vat te krijgen op de teleurstellingen in zichzelf en de ander. Met een minimum aan actie dropt O’Neill een clusterbom van woorden die zowel willen verwonden als verzoenen. Het is een schreeuw om liefde en verbinding van mensen die niet mét, maar ook niet zonder elkaar kunnen leven. Van ’s ochtends vroeg tot middernacht leveren zij een ontroerend gevecht met het vertroebelde beeld dat de ander van hen heeft. Een gevecht waarvan ze weten dat niet te winnen valt.

spel Sofie Decleir, Laurent Capelluto, Atta Nasser en Tijmen Govaerts - respectievelijk in het Nederlands, Frans, Levantijns-Arabisch en het Engels. De voorstelling wordt ook volledig boventiteld in elk van die vier talen - foto Kaat Pype